әлібұлық

зат. жерг. Баршылық, жеткіліктілік, игі мұрат, жақсы тұрмыс; әдібұлдық. Өле-өлгенше шиеттей балашағаны ә л і б ұ л ы қ қ а жеткізем, қатарынан кем қылмаймын деп тырбынды (С. Оспанов, Бақытты., 20). Алайда өзін, сосын бала-шағасын ә л і б ұ л ы қ қ а жеткізген құм ішіндегі мынау бейкүнә ауылға қиянат, тіпті опасыздық жасағандай біртүрлі жаман сезінді (С. Оспанов, Сопы., 8).